Opšte prisustvo morala u ljudskom društvu govori o funkcionalnosti morala za društvenu stabilnost.
Odsustvo univerzalnog sadržaja vrednosti i normi govori o tome da ne može biti reči o biologiji.
Socijalno učenje je u osnovi moralnosti čoveka.
Sadržaj socijalnog učenja posledica je interesa dominantnih društvenih grupa.
Pod njihovim uticajem društvo, odnosno kultura određuje sadržaj koji se prenosi putem agensa socijalizacije.
Ne mislim da je različitost prepreka kompromisnoj moralnosti, koja odražava interese većine, a ne manjine.
Međutim, što veća potencijalna moć, koja se ogleda u mogućnosti uticaja na druge, to veća neuskladivost pojedinačnih interesa koji sebično teže istom.
Ta težnja stoji u osnovi procesa etiketiranja, koji ne predstavlja objektivno svojstvo etiketiranog pojedinca, već predstavlja interes onih koji su u mogućnosti da dele etikete.
Ne bih rekao da postoji podudarnost pojmova različito i jednako, uzimajući u obzir i postojanje mnogih međunarodnih pravnih akata koji štite tzv. najviše ljudske vrednosti, koje opet nisu prihvaćene kao takve u svakom pojedinačnom društvu.
Uzeo bih primer Ugande, pošto mi je to najsvežiji utisak.
Njihova procena moralnosti se zasniva na hrišćanskom učenju, koje potiče sa Zapada, koji istovremeno osuđuju za širenje homosexualnosti kao nečega stranog i nemoralnog.
Besmisleno? Da, ali za koga?
U interesu? Da, ali čijem?
Konačni odgovori u vezi društvenih procesa su nemogući.
Cilj je zanimljiva i konstruktivna rasprava.
Prednost ili mana? Ili i jedno i drugo?
i ja sam se odmah bunio ali profesorica nije dozvolila promenu teme.
