Originally posted by PlasticBrain
Mogli su se izvinjavati jos toliko. U Nemackoj (i ne samo tamo) nacionalizam cveta.
Suplje su ti price.
Nemacka ima postovanje jer je ekonomski jaka drzava. Tako mogu da suzbiju ludake na prihvatljiv nivo.
Te price o ustasama mozes okaciti macku o rep.
Odavno su dosla druga vremana za 99% zdravih ljudi. A tebi zelim svu srecu.
I ja tebi najiskrenije, od srca, želim sve najbolje. Kod mene nema ničeg lično, i voleo bih da to tako shvate i moji politički protivnici i oponenti.
Nacionalizam svuda cveta, manje ili više. Nije problem u tome, ako je do pozitivne "crte".
Ovaj u Hrvatskoj tako ne mogu nazvati, i potpuno je nebitno kako se zove... Bitno su posledice i kako se "leče":
Prikrivane žrtve iz Pakračke Poljane
Hrvatske vlasti 15 godina su skrivale da na groblju u Kukunjevcima leži 19 srpskih žrtava ratnog zločina
Mnogo toga mutnog vuče se proteklih godina oko Poljane Pakračke i srpskih civilnih žrtava mučenih i ubijanih na tom području od strane takozvane Merčepove jedinice, za šta do danas još niko nije ozbiljnije odgovarao. Nedavno otkriće riječkog „Novog lista” ovu mučnu i tragičnu priču dovodi na nivo skandala, jer se pokazuje da su hrvatske vlasti 15 godina svesno skrivale ostatke 19 Srba ubijenih u Pakračkoj Poljani u grobovima označenim šiframa na pravoslavnom groblju u Kukunjevcima kod Lipika.
Da se nešto čudno nalazi na tom groblju riječki dnevnik upozorio je jedan povratnik iz izbeglištva, koji je svojevremeno u svoj notes sa drvenih krstova prepisao tačne oznake sa svih 19 bezimenih grobova, koje su u međuvremenu propale i nestale. Pokazalo se da su to identične oznake kakve je još krajem 1993. zapisala komisija UN koja je izvršila ekshumaciju 19 ubijenih srpskih civila u Pakračkoj Poljani, utvrdila način na koji su ubijeni i druge za ovakve slučajeve potrebne podatke o čemu su sastavili iscrpan izveštaj, a ubijene sahranili uz spomenute oznake.
Da bi proverili o čemu se radi redakcija se obratila nadležnoj policijskoj upravi u Slavonskoj Požegi sa pitanjem imaju li kakva saznanja o tim grobovima u Kukunjevcima, o čemu su dobili iznenađujući službeni odgovor, koji glasi: „Dana 13. novembra 1995. na osnovu naredbe Županijskog suda u Požegi izvršeno je probno iskapanje i ekshumacija u mestu Poljana, opština Lipik. Navedenom ekshumacijom pronađeni su posmrtni ostaci 19 ljudskih tela koji su prevezeni na obdukciju i eventualnu identifikaciju. Nakon izvršene obdukcije sva pronađena tela prevezena su u mesto Kukunjevac, opština Lipik, te pokopana s južne strane pravoslavnog groblja, a iznad svakog tela stavljena je drvena oznaka krsta sa slovnom i brojčanom oznakom”.
Navodi se zatim ko je sve prisustvovao tom događaju od službenih predstavnika, a zahvaljujući ovom izveštaju vidljivo je kako su hrvatske vlasti u stvari sve proteklo vreme skrivale da znaju za 19 žrtava ratnog zločina u Pakračkoj Poljani. Da je to tako potvrđuje i činjenica da je u međuvremenu bilo dva suđenja u vezi sa tim zločinima, ali ni na jednom nije ni spomenuto da je nađeno 19 žrtava, a kamoli gde se nalaze i o kome se radi.
Ovo je, naime, prvi otkriveni i potvrđeni slučaj da hrvatske vlasti nisu ni pokušale da identifikuju žrtve iako su izvršile ekshumaciju, pa su to otkriće čak i prikrivale. Nešto slično kako je postupljeno i sa ubijenim meštanima u Paulin Dvoru, čiji ostaci su krišom premešteni čak kod Gospića, gde su ipak pronađeni. Ni za to prikrivanje zločina takođe do danas niko nije odgovarao, iako se zna ko je učestvovao u tom „seljenju” leševa.
Povodom ovog otkrića riječki dnevnik prenosi izjavu Vjere Velebit, čijeg su supruga Božu Velebita Merčepovi ljudi uhapsili 21. oktobra 1991. u Kutini i odveli u Pakračku Poljanu, gde mu se gubi trag. Tokom spomenute ekshumacije koju su 1993. izvršili stručnjaci UN na toj lokaciji su pronađeni njegovi dokumenti, dok je jedan od ubijenih oko vrata imao lančić kakav je imao Božo. Vjeri Velebit, koja je godinama tražila svog supruga, niko do sada nije saopštio te podatke, a njen sin je pre desetak godina nadležnoj hrvatskoj službi sam nudio svoj DNK radi identifikacije oca.
„Uzeli su njegov DNK i rekli mu da bih i ja trebala doći. To mi je zvučalo glupo – zašto ja, pa ne mogu od mene DNK analizom identifikovati mog supruga, i nisam otišla. Ali nikad više niko nije nam se javio, ni meni, ni mome sinu”, kaže Vjera Velebit.
Na Županijskom sudu u Požegi riječkom listu su potvrdili da su još 20. novembra 1995. godine prosledili Županijskom državnom tužilaštvu u tom gradu dokument o ekshumaciji 19 ubijenih Srba, ali do danas se u vezi s tim ništa nije dogodilo. To je isto ono tužilaštvo na čijem području je krajem 1991. godine izvršena prisilna evakuacija 26 srpskih sela koja su zatim opljačkana i uništena, a oni koji nisu hteli da napuste svoje kuće pobijeni, za šta takođe do danas još niko nije odgovarao.
