Gay-Serbia.com | Diskusije

Originally posted by Clockwork Orange
Da li ste voleli bajke Hansa Kristijana Andersena kad ste bili mali?
Da li ste pratili preko TVa proslavu njegovog rodjendana?

Ja sam imao jednu ogromnu knjigu bajki i mislim da je tamo bila njegova bajka o kresivu. Neki bivši vojnik, koji je valjda postao obu?ar? (mislim da su sve Hansove bajke ovako ili onako povezane sa obu?arima) dolazi do magi?nog kresiva, koje kad se upali ispunjava ti svaku želju. Elem, sada se u pri?i navodi na pola strane šta je sve mogao da dobije, pa navode recimo sve olovne vojnike i sve še?erleme u gradu. Doduše meni nije bilo jasno zašto bi neko želeo da ima olovne vojnike (kad može da ima plasti?ne životinjice), ali je to izgledalo strašno bogato, u svakom slu?aju.
Imao sam negde po ku?i knjižicu njegovih bajki, koju je moja sestra koristila kao lektiru, i tamo se pominju ružno pa?e, igla za krpljenje papu?a koja se pokondirila da je igla za šivenje finih haljina (a onda su je bacili na drum gde se nije slomila ni kada su preko nje prošla kola puna tereta, koliko je bila nežna), pri?a o svinjaru ("E moj dobri Avgustine, svako dobro prodje, mine"), cve?e male Ide (gde cve?e uvene i Ida ga sahranjuje u dnu bašte, gde leži kanarinac, a njena dva brata od tetke iz Norveške iznad rake ciljaju strelama iz malih lukova, pošto nisu imali ni pušaka ni topova), naravno zla Pal?ica koja je ucvelila sirotog krtca itd.
Jako mi se sviða taj li?ni pe?at koji daje svakoj pri?i, prosto mogu da zamislim decu koja sede oko obu?ara u radionici dok im pri?a pri?e, i on svako malo izvu?e neku cipelu i kaže "a car je str?ao niz stepenice. Morao je prvo da odvrne papu?e, jer ih je do tada nosio zavrnute kao nanule". Kao što Kipling stalno ubacuje "O najmilija moja" i "devoj?ica ?er?ica".

voleo sam njegove bajke, a volim ih i sada, naravno! se?am se samo razo?aranja kad sam s onih de?jih slikovnica prešao na "prave" knjige Andersonovih bajki, gde stvari nisu bile ni izdaleka onako lepe kako su mi pre toga bile predstavljene.

Originally posted by 2Q2Bstr8
voleo sam njegove bajke, a volim ih i sada, naravno! se?am se samo razo?aranja kad sam s onih de?jih slikovnica prešao na "prave" knjige Andersonovih bajki, gde stvari nisu bile ni izdaleka onako lepe kako su mi pre toga bile predstavljene.

Upravo tako. "Mala sirena" je bila najve?e iznenaðenje.
Volim "Ružno pa?e". Moja omiljena.

Na kraju male sirene (u originalu) ona se vra?a u more... a kod Diznija ona se lepo uda i boli je uvce za more.... ?ak je u debiloznom nastavku ovog crtanog filma Ariel svojoj ?erki zabranila da se vrati u more (a ona je, podsetimo se, pratila svoje porive, i nije slušala oca)...

Bar nisu bajke koje te ubeda?e kao bajke Oskara Vajda... na kraju svake pri?e neko umre!!

Kiwi, Mala sirena je based on Andersen, tako da... btw, nastavak je stvarno katastrofa...

Originally posted by Kiwi
Na kraju male sirene (u originalu) ona se vra?a u more...

Umire.

Originally posted by Aleksandar

Originally posted by Kiwi
Na kraju male sirene (u originalu) ona se vra?a u more...

Umire.

Umire? .. mora da sam onda nešto permutovao, ne se?am se takvog kraja.

Originally posted by Kiwi

Originally posted by Aleksandar

Originally posted by Kiwi
Na kraju male sirene (u originalu) ona se vra?a u more...

Umire.

Umire? .. mora da sam onda nešto permutovao, ne se?am se takvog kraja.

Aha. Ona sama odlu?i da umre pošto je prethodno sve žrtvovala.
Kraj je potpuno WOW...
Sa glupim Diznijevim crtanim ova bajka nema blage veze. Ma nema pojma.

Click

Više o Hansu, na Hansovom sajtu (zvu?i kao da preporu?ujem neki sajt o nabildovanom i nabreklom studentu Hansu )

Mala sirena se na kraju pretvara u morsku penu, ali ne umire. Zbog ?istote njene ljubavi ka princu, vazdušne vile ?ine i nju jednom od k?erki vetrova, tako da ona nastavlja da živi, donose?i radost deci, od ?ijih osmeha skra?uje vreme do ulaska u Raj. (I tako, nevidljiva, proðe vazdušastim rukama još jednom kroz kosu svoga princa koji se ven?avao drugom, poigra se njegovim loknama, a onda prhnu negde, iza horizonta.)

The little mermaid parted the purple curtains of the tent and saw the beautiful bride asleep with her head on the Prince's breast. The mermaid bent down and kissed his shapely forehead. She looked at the sky, fast reddening for the break of day. She looked at the sharp knife and again turned her eyes toward the Prince, who in his sleep murmured the name of his bride. His thoughts were all for her, and the knife blade trembled in the mermaid's hand. But then she flung it from her, far out over the waves. Where it fell the waves were red, as if bubbles of blood seethed in the water. With eyes already glazing she looked once more at the Prince, hurled herself over the bulwarks into the sea, and felt her body dissolve in foam.

The sun rose up from the waters. Its beams fell, warm and kindly, upon the chill sea foam, and the little mermaid did not feel the hand of death. In the bright sunlight overhead,she saw hundreds of fair ethereal beings. They were so transparent that through them she could see the ship's white sails and the red clouds in the sky. Their voices were sheer music, but so spirit-like that no human ear could detect the sound, just as no eye on earth could see their forms. Without wings, they floated as light as the air itself. The little mermaid discovered that she was shaped like them, and that she was gradually rising up out of the foam.

'Who are you, toward whom I rise?" she asked, and her voice sounded like those above her, so spiritual that no music on earth could match it.

"We are the daughters of the air," they answered. "A mermaid has no immortal soul, and can never get one unless she wins the love of a human being. Her eternal life must depend upon a power outside herself. The daughters of the air do not have an immortal soul either, but they can earn one by their good deeds. We fly to the south, where the hot poisonous air kills human beings unless we bring cool breezes. We carry the scent of flowers through the air, bringing freshness and healing balm wherever we go. When for three hundred years we have tried to do all the good that we can, we are given an immortal soul and a share in mankind's eternal bliss. You, poor little mermaid, have tried with your whole heart to do this too. Your suffering and your loyalty have raised you up into the realm of airy spirits, and now in the course of three hundred years you may earn by your good deeds a soul that will never die."

The little mermaid lifted her clear bright eyes toward God's sun, and for the first time her eyes were wet with tears.

On board the ship all was astir and lively again. She saw the Prince and his fair bride in search of her. Then they gazed sadly into the seething foam, as if they knew she had hurled herself into the waves. Unseen by them, she kissed the bride's forehead, smiled upon the Prince, and rose up with the other daughters of the air to the rose-red clouds that sailed on high.

"This is the way that we shall rise to the kingdom of God, after three hundred years have passed."

"We may get there even sooner," one spirit whispered. "Unseen, we fly into the homes of men, where there are children, and for every day on which we find a good child who pleases his parents and deserves their love, God shortens our days of trial. The child does not know when we float through his room, but when we smile at him in approval one year is taken from our three hundred. But if we see a naughty, mischievous child we must shed tears of sorrow, and each tear adds a day to the time of our trial."


To je originalni kraj.

Andersen je genije. To je sve što imam da kažem.

Meni se jako dopada njegova bajka "PSiha"
Inache, vi$e mi se dopadaju njegove manje poznate bajke

Originally posted by Dušan Maljkovi?
and for every day on which we find a good child who pleases his parents and deserves their love, God shortens our days of trial. The child does not know when we float through his room, but when we smile at him in approval one year is taken from our three hundred. But if we see a naughty, mischievous child we must shed tears of sorrow, and each tear adds a day to the time of our trial."

Wow. Mogu da se kladim da je u onom prevodu koji sam ja ?itao bilo obrnuto. Kada dete NIJE dobro, dodaje im se GODINA, kada JESTE dobro, oduzima im se DAN.
Pa što sam ja bio toliko dobar!?? aaarggh!

Originally posted by 2Q2Bstr8
voleo sam njegove bajke, a volim ih i sada, naravno! se?am se samo razo?aranja kad sam s onih de?jih slikovnica prešao na "prave" knjige Andersonovih bajki, gde stvari nisu bile ni izdaleka onako lepe kako su mi pre toga bile predstavljene.

Ole Lukoje! Sada sam se setio! Ja sam imao malu slikovnicu sa Oletom Lukojem (Sklopiokim), "sandmanom" koji dolazi kod jednog klinca koji ima problema da zaspi i pri?a mu razne bajke ispod otvorenih suncobrana na kojima su nacrtani prizori iz tih bajki. Se?am se da je bilo puno nacrtanih sova, pošto se sve radilo no?u. Posle je u pravoj knjizi bilo prili?no strašnije, naro?ito deo kada Oletova sestra smrt (u liku lepe devojke) dolazi na velikom konju i na njega uzima i mlado i staro, pa ih pita "a koju si ocenu imao iz vladanja dok si bio živ" a svi odgovaraju "odli?an" a onda ona kaže "mora?u ja ipak sama da proverim" pa oni koji su imali male ocene iz vladanja moraju da sede pozadi na konju i njima pri?a jednu strašnu pri?u, a oni koji su bili dobri sede napred i njima pri?a jednu lepu pri?u. Tj Ole donosi privremeni san a njegova sestra ve?ni san.

My pick je Snežna kraljica ... prepuna danteovskog simbolizma, descent into the desert of the Real ... od totalno pomaknutog proemija, gde ðavo pravi ogledalo u kom se groteskno isti?u ?ovekove mane i koje se rasprsne u hiljadu rbina i razleti svetom upadaju?i ljudima u o?i i ?ine?i ih bezose?ajnima i zlima, izmeštenima - do famoznog svršetka na ledenom dvoru Snežne kraljice, koji je nešto kao najdonji krug Danteovog Pakla, gde mali Kaj kao nekakav android zuri u led, dehumanizovan, dok ne stigne sekica Gerda da ga izbavi vade?i mu rbinu ðavolovog ogledala iz oka...

....veoma queer sve zajedno... zapravo je Snežna kraljica pozitivan lik, ona queer decu oslobaða tiranije identiteta i omogu?ava im da saznaju svoje queerstvo, da sagledaju homey svet patrijarhalne babe, dede i svoga grada iz iskošene perspektive... ali previše queera dovodi do otuðenja i birokratizovanja revolucionarnog pokreta, jer je subjekt revolucije (Kaj) nespreman da prihvati konsekvence revolucije, pa gubi identitet a da ga nije nadomestio novim, osloboðenim... ... zato mora da se vrati u svet, ali dijalekti?ki oboga?en iskustvom Ništavila koje ?e sada da prati njegovo sazrevanje kroz adolescenciju... dok ne naðe nekog lepog skandinavskog momka i ponovo krene ka Severnom polu sa njim na ekspediciju i traganje za saznanjem...

...kada bi trebalo da biram predložak za prvu srpskohrvatsku queer operu, baš Snežnu kraljicu bih uzeo kao sinopsis... mada ne znam da li bi Društvo obožavalaca HC Andersena bilo oduševljeno

Obožavam sve što je Andersen napisao, uključujući i putopise.
Njegov život mi je fascinantan.
A sirena iz bajke "Mala Sirena" ne umire na kraju.
Moje mišljenje je da je žrtvovanjem svega što je imala, zarad ljubavi prema princu i sticanja besmrtne duše, ona je dokazala da dušu već ima.
Inače, little fact - Andersen nije planirao kraj kada Sirena postaje biće vazduha.
Originalan rukopis se završava njenim skokom u vodu i preobražajem u penu na talasima. Izbavljenje je prežvrljano u rukopisu.

Kada sam bio dosta mladji slucajno sam dosao do originalne Andersonove Male sirene...kao dete koje je odrastalo na Dizniju nisam mogao da spavam par dana normalno. Secam se dela gde pise kako je svaki njen korak bio kao ubod hiljadu ostrica (tako nesto).
I na kraju postane morska pena...

edit: mislim da je tu inspiraciju za kraj dobio u antici, mozda bas u Ovidijevim Metamorfozama. Brdo grckih mitova se zavrsava smrcu preobrazaja.

Originally posted by Hton

Kada sam bio dosta mladji slucajno sam dosao do originalne Andersonove Male sirene...kao dete koje je odrastalo na Dizniju nisam mogao da spavam par dana normalno. Secam se dela gde pise kako je svaki njen korak bio kao ubod hiljadu ostrica (tako nesto).
I na kraju postane morska pena...

Волим Дизнијеву, али оригинална бајка је прекрасна.
Дала је апсолутно све за љубав. И умрла за њу.
А те оштрице по мени претстављају прелазак из асексуалног маринског бића у земаљску жену која има месечницу и крв.

Predivan pisac.

Mnogo puta sam pisao na njemu ovde. Posebno volim ,,Malu sirenu'' jer je ,,neadekvatnost donjih organa za ljubav'' u stvari simbol ,,neadekvatnog pola'' samog autora.

Anderson je u stvari sirena, a princ je Andersonova ljubav, momak, koji je morao da se oženi.

Dopada mi se i ,,Snežna kraljica''. Priča o ledenom Kaju, koga je ljubav učinila toplim.

Ti Loni ćuti. Ti ne lajkuješ krtca nego palčicu

Originally posted by Loni

Anderson je u stvari sirena, a princ je Andersonova ljubav, momak, koji je morao da se oženi.

nisam to znao.

А момак је, заправо био његов полубрат Joнас Колин.
Постоје и теорије да је, конкретно, та прича настала и према лику његове полусестре (Хенри)Јете Колин, која га је много волела.
Била је хрома и потајно заљубљена у њега, међутим он је ретко примећивао, јер је био фасциниран сопраном Џени Линд, којој је посветио бајку "Славуј". Једне вечери је погинула на броду који је захватио пламен.
Пошто је много путовао, био је веома, у суштини усамљен и није имао никога.
Она је (Јета) била, буквално, једина која је са њиме уопште одржавала контакт и писала му писма - а можда која га је једина и волела.